امشب که غـم شـام غـریـبـان تو داریم            چشم کرم از سـفـرۀ احـسـان تو داریم

دل را همه بر پنجـره فـولاد تو بـستیم            نـور بـصر از گـنـبد و ایوان تو داریم

با کاسـۀ دل بر سـر راه تو نـشـسـتـیـم            ما خیل گـدا، چـشم به دستان تو داریم

لب‌های تو خشکـند چونان جدّ غریبت            در سینه عزای لب عـطـشان تو داریم

در حجرۀ در بسـتۀ خود فکـر جوادی            ما هـم هـوس دیـدن مـهـمـان تو داریم

بر خوان کریمانـۀ معـصومه نـشـستیم            یا فاطـمه! ما دست به دامـان تو داریم

یا حضرت معصومه سرت باد سلامت            ما بعد رضا گوش به فـرمان تو داریم

گاهی دل تو مشهد و گاهی به مدینه است            ما نـیـز خـبر از غـم پـنـهـان تو داریم

تـا آمــدن مـنـتـقــم ضـربـه و سـیــلـی            دیـده به ره یـوسـف کـنـعـان تـو داریم